Hatırlamıyorum ama sanki bir bahar günüydü
Zannedersem bademler olmuş ama erikler daha değildi
Pazar mı ,Cuma mı tam emin değilim Bel ki de salıydı
Aylardan da mart olsa gerek, bel ki o da mayıs’tı

Sen;
Üzerinde kırmızı bir kazakla, tam oniki adımda geldin yanıma
Büyük bir çınar ağacının batı yakasındaydık
Elimde bir kırmızı gül ,bütün tazeliği ile
Hiç unutamıyorum merhaba derken ,içimde depremler
Ayaklarım titriyor, zaman durdu,bitti kelimeler
Unutamıyorum dedim ya
Sanki zaman senin gelişinle mana bulmuştu
Gelişinle sanki boşa geçmekten kurtulmuştu
Unutamıyorum dedim ya
Ne güzel gülerdin içime ışıklar saçarcasına
Ne güzel konuşurdun Sonsuz bir şiiri okurcasına

Sen gittikten sonra da pek hatırlayamaz oldum
Ben mi dünyadaydım yoksa dünya mı omuzlarımda
Seninle birlikteyken saçlarımda bu aklar var mıydı?
Hakikaten bu çizgileri sende görmüş müydün yüzümde?
Yoksa yeni mi geldiler yüzüme?
Ben hep böyle susar mıydım,?
Hep insanlardan kaçıp köşelere saklanır mıydım?
Yoksa seninle yaşadım da senden sonra öldüm mü?