ÇARE
ÇARE...
Mâh yüze meftûn olmaktan zaten bîzârdır gönül, Vis’âl ile sükûtta kâlb, firâksa nâr dır gönül... Ferhad dağda, Mecnûn çölde devâ aramış; lâkin Vuslâta çâre; kim bilir, belki de vardır gönül... SEBEP ... Ayrılığa dayanmak zor, ağlamak âr dır gönül, Göz yaşını hiç uğruna döktün yıllardır gönül... Kabahatin büyüğünü kendinde arasan da, Aşığın mahvına sebep, belli ki, yârdır gönül... HAZAN ... Gidişin bir, şeb-i yeldâ, tamuğda kordur gönül, Gel de şu geçen zamanı, bir kerre durdur gönül... Dal kurumuş, yaprak düşmüş, erişmiş ümr-ü hazan, Gayri nefs-i emmâreyle, meşk etmek zordur gönül... |