“Ayrılık zehirini bu can elinden içti,
Kalem kırıldı artık,ferman boynuma geçti”
******
Rıhtımda gömülürken güneş, maviliklere,
Bir ayrılık soğuğu işliyor iliklere...

Şavkın geceye düşmüş, yolum aydınlanmakta,
Bir kızıl umut sevdam, alev alev yanmakta...

Mavi karanlıklarda, gölgen soğuk ve derin,
Dilin “var git” dese de “gitme” diyor ellerin...

Sevdanın enkazında , oynanırken son kozlar,
Binlerce pişmanlığı haykırır yakamozlar...

Çaresizlik, bezginlik, can evimden vuruyor,
Koyu maviliklerde hep hayalin duruyor...

Karanfiller kurumuş, yapraklarını dökmüş,
Bir kızıl gül ağlıyor, elimde, boyun bükmüş...

Gözler hep ağlamaklı, suskun,lâl olmuş dilim,
Bilirim gelmeyecek artık giden sevdiğim...

Sular karanlıklara, ay peçeye bürünür,
Artık ne cismin kalır, ne hayalin görünür...

Erişti ümr-ü hazan, bu kırılan son daldı,
Ümitler hep tükendi, vuslat mahşere kaldı...