bir,iki,üç
yazdığım her satır ağlıyor
hiç bir sızı peşimi bırakmıyor bir yazıyorum binbir öykü anlatıyor zarar ziyan aleminden iki yazsam sıralıyor ikilemelerimi hata diyarından üç desem gidişin dalıyor paldır küldür yüreğimden içeri haziran üç... günlerden cuma bırakırken boşluğa bedenini dökülüverdi sen görmeden bir ömür bitmeyecek hatıran ölürüm demişsin ölürüm ben, sormadan kimseye hemde en yakında ölürüm acımın komşu kapısında çıkarım merdivenleri bir bir şu korkuluğuda aştımmı işte özgürlük karar verilmiş hayatımı yaşamak kalsın demişsin ben karar verdiğim ölümüme koşayım düşmek değil uçmak en kadim dosta kucak açmak azrail bekle yorulma yukarıya bu yürek gelir yanına... onbeşinde hayatını sonlandıran arkadaşım yağmur’a kalsaydın ne çok şey kalırdı yanımda.... |
Ahmet Telli'den sevdiğim bir şiir:
" Hiç kimse senin kadar
yakıştıramamıştır hüznü kendine
Hüzünler ki aşkın ve şiirin
yıllanmış sarabıdır
damıtılmıştır acıların imbiğinden
Hüzünler ki şairlerin yüreğinden uçuşan
sararmış çiçek tozlarıdır
Biraz da şairlere özgüdür hüzün "