Evet dostlar engel grupları içinde en zor grubu otizmliler oluşturmaktalar.Otizm çocuğun anne rahmindeki ilk üç ayından bir türlü çıkamaması demek.Aslında hereste biraz otistik özellikler vardır yalnızca bazılarımızda ağır bazılarımızda ise takıntı olarak seyreder.Otizmli çocuklar gerçekten çok özel bir kesimi oluştururlar engelli grupları içinde.Zor bir gruptur özel eğitim gerekir fakat bir o kadarda güzel ve sevimli çocuklardır.Onlarada okul yaptırmak gerek e onların okullarının çok daha özenli olması lazım.O halde ne duruyoruz verelim elele onlara haydi diyelim şimdi sizde eğitime :))

Ben bir OTİSTİĞİM…
Ben çok özel bir çocuğum.
Kendi dünyamda bir başıma yaşarım…
Gözlerimi dikerek…
Saatlerce bıkmadan kendi dünyamın içine bakarım.
Orada özlemlerimle, hayallerimle, görmek istediklerimle…
Mutlu bir şekilde yaşarım.
Kimsenin benim dünyama girmesine…
Müsaade etmem ve küserim.
Huzurumu bozmalarını istemem…
Kimseye dokunmaz zararım çünkü.
Ben çok özel bir çocuğum!
Benim dünyam sizinkilerden çok farklıdır…
Benim dostum yalnızlıklardır.
Benim dünyamda…
Sahteliklere…
____İkiyüzlülüklere
_____Yalanlara asla yer yoktur.
Benim dünyam tertemiz ve tek kişiliktir…
Çünkü ben bir OTİSTİĞİMDİR.
Ben! Allahın yaratmış olduğu…
Çok özel çocuklardan sadece biriyim.
Sevincimde, üzüntümde hep ellerimi çırparım…
Kuşlar gibi kanatlanıp uçmak isterim.
Balerin gibi parmak uçlarımda gezerim…
Hissetmem hiç!
Ne sıcağı nede soğuğu…
Dedim ya! Ben çok özel bir çocuğum…
Hep tek başıma tek kişilik dünyamda yaşarım.
Sıkıntılandımmı denizdeki sandal gibi…
Bir o yana bir bu yana sallanırım.
Ben! Enerjimi böyle boşaltırım…
Ya da durduğum yerde zıplarım…
Bundansa korkunç haz duyarım.
Etrafımdakileri duymak istemem…
Sizin dünyanız sahtedir çünkü.
Kimsenin dünyama girmesine müsaade etmem…
Gizemli dünyama girmek isteyenlere/de…
Bakışımla buz devrini yaşatırım.
Saliselik bir bakışla baktım mı?
Gözlerinin bebeklerini deler geçerim.
Dedim ya! Ben çok özel bir çocuğum.
Zordur benimle bir ömür geçirmek…
Annem olsaydınız eğer, anlardınız beni elbet.
Bizim annelerimiz/de cennetliktir zaten…
Bunu/da bilmek gerek.
Çünkü!
En zor engel grubudur “ OTİZMLİ ÇOCUKLAR”
Yani bizler... yani OTİSTİKLER.
Sizin konuştuklarınızın hepsini duyar ve anlarım ben…
Sadece dikkate nazara alıp cevap vermem.
Ben! Kimin iyi kimin kötü niyetli olduğunu…
Önsezilerimle çözerim hemen.
Kaçarım sizlerden kabuğuma çekilir…
Parlak ve dönen oyuncaklarımla vakit geçiririm.
İçten içe/de size gülerim.
Benim oyunlarım/da hep tek kişiliktir…
Oyunlarımın kralı/da, kraliçesi/de kendim olurum.
Gördünüz/mü? İşte ben çok özel bir çocuğum.
Benim en büyük sıkıntım eğitimdir…
Doğru düzgün okulumuz bile yok bizim.
Oysaki! Sizin çocuklarınız ne kadar şanslılar…
İstedikleri kadar okula sahipler.
Bizler/de normal okullara gidebiliriz aslında…
Ama! Veliler bizi istememekteler…
Kime ne yaptığımızı bende bilmiyorum.
Böyle doğduysak eğer!
Şimdi size soruyorum…
Bu bizimmi suçumuz? Öyleyse neden istenmiyoruz…
Eğitim bizimde hakkımız…
İşte şimdi sizlere dile getiriyorum…
Bizlerde Allah’ın kulları ve bizlerde insanız...
Hatta! Bizler cennetten yeryüzüne düşmüş birer fidanız…
İstermiydik bizde böyle olalım?
O zaman haydi! Hep beraber elele…
Toplumca bilinçlenip Otizm’lilere okul yaptıralım.
İçimizden birisi çıkabilirse otizm dünyasından…
Bunu/da kar sayalım…
Unutmayın!
Bizler çok özel çocuklarız…
Bizler otistik insanlarız…
Bizler cennetten yeryüzüne düşmüş birer fidanız.
Lütfen ellerinizi bizlere/de uzatınız


27.11.2008
Bornova/İZMİR
Nesrin NAZ(Karaduman)