Gözlerinde,yarını gören tek ışık ben’im,
Senle artar umudum,ve kendime güvenim,
Günün birinde beni ,gördüğünde büyümüş,
Gözlerin buğulanır,benim "can" öğretmen’im.

Elimden tutup beni,çıkardın aydınlığa,
Seninle başka güzel,senle bir ömür doğa,
Beni sen yetiştirdin,kazandırdın bu çağa,
Hayatımdan bir parça,bana kan öğretmen’im.

Öğretmen’im dururken,dediler sana "hoca,"
Sensiz yanmaz ocağım,tütmez damımda baca,
Kol-kanat gerdin bana,sahip çıktın yıllarca,
Ödeyemem hakkını, ben inan öğretmen’im

Gün gelip kırılacak,sana kalkan o eller,
Hakkını inkâr etti,yıllarca o sefiller,
Geçmişinden bi-haber,sorumsuz dönen diller,
Olamazlar karşında bir insan öğretmen’im.

23 Haziran 1974


Haziran sınavlarındaydı,bir-kaç hadini bilmez tarafından tartaklanan öğretmenimdi o.Geçenlerde karşılaştığımızda,benim karşısında ömümü iliklememden etkilenmiş olacak ki,gözlerinin dolduğunu gördüm.Yıllar çnce sanki olacakları biliyormuşcasına yazdığım bu dizelerin gerçek olması, beni sevindirmeli mi yoksa üzmeli mi bilmiyorum.Sizlerle paylaşmak istedim dostlarım.
.