ben..kendim...
Birkaç yağmur damlasıyla
Gözyaşlarım karışırdı önceleri… Senin gözlerinle büyümüşüm ben Kendimi unutarak bazen. Sevmeyi çılgınca severken ben Sevmeyi yasaklar oldum kendime. Sevgiyi de bencilleştirdim ben Kendimi daha çok düşünür oldum. Kendimi öylesine sevdim ki Beni herkesden korur oldum. Kırılmıyorum da eskisi gibi Nasıl başardım bilemiyorum Hâlâ çok narinim oysaki… Öğrendim artık yağmurda yıkanmayı Gözlerine korkusuzca bakmayı Ağlamaya alışkın olmam Hep ağlayacağım anlamına gelmez ki Sokak lambaları ışıldıyor bak hâlâ… |