TUTSAK
her ayrılık kendi yalnızlığını yaşar
ve her aşk düşler yağmurunda ıslanır sonra özlemle yücelir aşk ta ki bir terkedişe kadar ey hüznü kendine bağlayan sevda çaresizce kapıldım kader ağına kalemi kırık bir çocuk misali hüznümü karaladım yalnızlık duvarına her terkediş bir başlangıçtır zaman ise en adaletli yargıçtır ihanetin bir hançer gibi kalbimde bu ise aşk denen tutsaklıktan kaçıştır ey özlemin köpürdüğü kalp vuslat öyle uzak ki ,her yer sarp bu tükenmez gafletten atık kalk hülyadamısın uyan da kendine bak yunus YOLDAŞ |