Bir daha sever miyim sanmam
Kalbim artık kilitlendi anla
Her delinin bir gömleği var da
Benimkisi neden pranga?
​
Yoksa gelmemi istemedin mi?
Çabalıyorum diye sitem edildi.
Garip bir dönemden geçtim;
Bolluk bereket içindeydim, eksildim.
​
Elde avuçta aşk kalmadı,
Geceyi gündüz ettim aymadım.
Seni dileyecektim bir yıldız kaymadı,
Boş bir hayalin peşindeyim anladım.
​
Meğer beni arkanda bırakmışsın,
Ben görmüyorsun sanmıştım.
Kulağını sesime kapatmışsın,
Desene boşuna bağırmışım.
​
Bir daha sever miyim asla,
Yaşar giderim kalbimdeki pasla.
Bende yalan sandığın aşklar,
Gel de doğrusunu anlat bir akşam.
​
İnsan nasıl sever, nasıl yanar,
Nasıl seven kandırılır, öğret bana.
Bak dağıldı bulutlar, değişti havam;
Nasıl safım, hayaline kaybettim daha.
​
Seninle boy ölçüşemem altta kalırım,
Hem iğnesi bana hem çuvaldızı.
Çok sevdim, çok yanıldım;
Olsun tabii, bu da benim ayıbım.
​
Feryadım göğü deldi, görmezden geldin,
Sadece sen değil, ben de acemiydim.
Zatın ölümü sevgiden oldu, terk edildim;
Derdim çoktu, elime bir de kalem verildi.
​
Anlatmak yaşamaktan zor,
Yaşananı yazmak içime sinmiyor.
Hatta bak kalem elimde, seçenek bol;
Ne dersin, yazabilirim ikimize mutlu son?
​
Kağıt üzerinde hüküm benim,
Ben şekillendiririm mürekkebi.
Bırak da burada mutlu olayım,
Burası benim yurdum, benim evim.
​
Yazdıklarım kaderi değiştirmez,
Her şey olup bitti, anca yetiştim ben.
Olduğum gibi kalayım, bırak değiştirme;
"Yaşandı bitti nasip" demiş bir de.
​
Aşkı söndürmek bu kadar kolay mı?
Öyleyse bende neden sönmüyor yangın?
Seçtiğimiz yollar farklı;
Bakalım önce kim varacak sona cancağızım.
​
Zihnimin derininden kazıdım bu enkazı.
Sen baharı yaşa, ben en ağır ayazı.
Mürekkebim yoruldu nihayet, yazık.
Bir kağıda sığdırdım içimdeki avazı.
​
Bir daha söylemem adını.
Kalbim zirvesini unuttu aşk dağının.
Külünü savurdum gönül ocağımın,
Kuruttum sonunda sevda bağını.