0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
44
Okunma
Tellerde güftesiz bir melodi
gibi şimdi içim,tınlar durur kendi boşluğunda.
Sararan bir yaprak oldum,dalından düşen,
yokluğunda.
Yalnızlık,
sonsuz bir uykusuzluk oldu,
yaşamımda.
Seni bildiğimden beri.
Acıyı hep kalanlar mı çeker,paylaşmak varken,
yarım mı kalır hep öyküler,
ölüm olmadan.
Bir söz ettin ki
saplı kaldı yüreğimde
bir hançer gibi.
Ne güzel söylemiş Özdemir Asaf:
"ben kendimi,
sensizliğe alıştırıyorum,
sen de kendini
bensizliğe alıştır"
bunun sonu ölüm değil ya...
Gün olur anlarsın bir gün,
kendi yalnızlığını da.
BAHRİ GÜVEN 20.12.2025
5.0
100% (2)
