Ben Gölge Kalemşah.
Sözün gölgesinden doğdum.
Kelimeler bana sığınak, acılarım ilham oldu.
Dünyayı değil, insanın içini yazdım — çünkü her fırtına önce orada başlar.

Benim için şiir bir süs değil, bir tanıklıktır.
Bir halkın kalbinde yankılanan o eski ezgiyi,
bugünün kırık aynasında yeniden kurmaya çalışmaktır.
Köklerim toprağın sabrında,
dallarım göğün sessizliğindedir.

Ben kelimelerle yaşarım.
Ben Gölge Kalemşah…
Sözün gölgesinden doğdum.
Kelimeler sığınağım oldu,
Acılarım ilhamım.
Ben dünyayı değil, insanın içini yazdım —
Çünkü her fırtına önce orada başlar.


Yazarım çünkü unutmam,
Unutmam çünkü insanım.
Köklerim toprağın sabrında,
dallarım göğün yedinci katında.
Yazarım çünkü unutmam.
Unutmam çünkü insanım.
İnsanı anlamak, onun yükünü taşımaktır.
O yüzden kalemim bir silah değil, bir kandil gibidir —
karartmak değil, yola ışık tutmaktır.
Gölge, ışıksız var olamaz ki!


Kalemim silah değil, bir kandil,
Karanlığa değil, yola ışık düşürür.
Her dizede biraz toprak,
biraz gökyüzü taşırım.
Aşkı anlatmam; aşk olurum.
Acıyı yazmam; onunla barışırım.
Her şarkım, bir yara kadar gerçektir.

Yazarım çünkü unutmam,
Unutmam çünkü insanım.
Köklerim toprağın sabrında,
dallarım göğün yedinci katında.
Yazarım çünkü unutmam.
Unutmam çünkü insanım.
İnsanı anlamak, onun yükünü taşımaktır.
O yüzden kalemim bir silah değil, bir kandil gibidir —
karartmak değil, yola ışık tutmaktır.
Gölge, ışıksız var olamaz ki!

Ben Gölge Kalemşah.
Her dizede biraz toprak, biraz gökyüzü taşırım.
Aşkı anlatmam; aşk olurum.
Acıyı yazmam; onunla barışırım.
Her şarkım, bir yara kadar gerçektir.

“Benim işim; suskunluğu dillendirmek,
ve insanın unuttuğu yerden kendime bir yol çizmektir .”



20-04-2025