MEHMET FERHAT`la
hazırladığımız bu atışma nitelikli çalışmamızı
beğeninize sunuyorum
Benim bu anlamda ilkimdir .
SEVGİ VE SAYGILARIMIZLA )
CEMİLE DÜZGÜN


Bin parça oluben cüzler bilmezem
Zerreler dolmuyor öze cemocan
Halbuki sırrımı gizler kılmazam
Figanım gelmiyor söze cemocan


Abla gel beraber atışak dersin,
Ozan sırasına gatışak dersin,
Şiirde el ele dutuşak dersin,
Gelmem mi ,ne hâcet naza memocan


Yüksek yaylalarda dağda büyüdüm.
Evvel yolun bilmez şaşkın toy idim.
Baharda yerindim .kışta uyudum.
Devalar kalıyor yaza . cemocan...


Dağlarda büyümek iş mi sayılır,
Bulgursuz pişen de aş mı sayılır?
Senin ki, yanımda kış mı sayılır,?
Dertler eğlencedir bize memocan…


Kırk satır kırk katır cezasın çektim.
Bülbülün ahını ezasın çektim.
Cümle dertli halkın sızısın çektim.
Sol yanımda dinmez sızı cemocan.


Hangisini desem derdimin sana?
Ne bahar ,ne renkler şifadır cana.
Geçip giden yıllar, dokunur kana,
Gönlüm abonedir köze memocan…


Acılar mürekkep kalemden taştı.
Dalımdan açmadan goncası düştü.
Ciğer yandı gitti nihayet pişti.
İlk yazım dönüyor güze cemocan

Bu kadar karanlık bana yakışır,
O yaşta tan aydın ,gün yeni ışır,
Hele bir de gönle sevda bulaşır
Belki yapa ,belki boza memocan

Nefsim garib beni kovalar durur.
Şeytan pis elini ovalar durur.
Dişlerim dilimi geveler durur.
Ağıtım gelir mi? Saza cemocan

Karışır gözlerim sise ,dumana
Köpürsem ne olur, geçen zamana?
Yemek ota döner, ekmek samana,
Gerek yok şekere tuza memocan

Gülü perdeleyen sisler kalkmalı.
Kirli kurnalardan billur akmalı.
Yük omza göredir, aşık çekmeli.
Gam yüzüme çizgi çize cemocan.

Lale sümbül varken, ayrık sarmasın,
Sevda filizini poyraz kırmasın
Şu gönüle hüzün, hüsran girmesin,
Öreyim ipekten koza memocan

Özde fırak-ı nar yetti büyüdü.
Gözden akan al su gönül suyudu.
Muradım hakanlık nasib kuy’udu.
Hala çıkamadım düze cemocan..

Firakta eriyip bittim mi sandın?
Bulanık ummana gittim mi sandın?
Alem-i dünyada yittim mi sandın ?
Sen çıkmışsın aydın ize memocan

Aydınlık izleri görenim belki.
Nefsimi yerlere serenim belki.
Bir küçük menzile erenim belki.
Bilki perde indi göze cemocan

Dirlik istenir de, başsız olur mu?
Ambar dolu pirinç taşsız olur mu?
Göz bu, ağlar bazı, yaşsız olur mu?
Yüreğini serme buza memocan

Tufanlar savurdu ‘ bil’den öteye.
Eyvahım duyulmaz dilden öteye.
Umudum dönüşsüz yoldan öteye.
Gölgelerim düştü. Kuza cemocan.

….
Umudu alırız, ufka koyarız,
Bütün gölgeleri, güne boyarız,
Ömrümüzden eyvahları soyarız
Yükleriz baykuşa ,kaza memocan

Ufkum kızıl gurub hazin bakarım.
Hak`dan her ne gelse başım bükerim.
Taşımaz dizlerim yere çökerim.
Başlarım feryada yasa cemocan.

O güzel gözlerden düşen her damla
Duadır, dilektir görüyor Mevlâ
Değmeden isyana ağla da ağla
Değmesin gönlüne tasa memocan

Tasa cerrahi`yle alınır dersin.
Ayrık kökleri`yle yolunur dersin.
Kulluk niyâzîden bilinir dersin.
Haramiler yolum kese cemocan

Bir nefes yaşama paha biçilmez,
Hiç kimse hatrına zehir içilmez,
Öyle gün ki; ak ,karadan seçilmez,
Bu alemin ömrü kısa memocan

Daha demedim ki, eski zamandan.
Işık göremezdim sisten dumandan:
Gözüm bağlı geçtim, çölden ummandan
Sancılar ne zaman pusa cemocan.!?

Gözlerin bağlıysa gönlünü çözem,
Gönlünün bezine vuslatı çizem,
Usulca çölüne vahalar dizem
Olayım eline asa memocan

Kurbanın olayım öyle söyleme.
Tek kalan filizi kavruk eyleme.
Sabır çiçeğisin zirve yaylama.
Düşürmezsin beni ye’se cemocan.

Dağlarına varam otağlar kuram
En maviye değen yeşilde duram,
Pembecik bulutla hatırın soram
Gül konuşa, dalı susa memocan

Geldiğin yollarda yokuş kalmadı.
Var olduğundandır umut ölmedi.
Can cemo kazandı bir an yılmadı.
FERHAT’ım daha ne dese cemocan.

DÜZGÜN’ce ,yol aşmak güzel seninle!
Yolları paylaşmak güzel seninle!
Şiir coşup, taşmak güzel seninle!
Meylimiz yok kire, pasa memocan..?
-
Mehmed Ferhat/ Cemile DÜZGÜN
02.20.2006