-Başlıksız-Tahammül yanma haddine ulaşınca demirin, Lav olur eritir de eritir,umurunda mı emirin Hani eğilmezdi, bükülmezdi,bir gıdım elifce Heyhat hamur oldu,akar bî güdüm serserice. Erimişlik tâbî değil mi işleyen zamana? Kan kızıl sefer hangi zamana nece ummâna? Aslına dönse gerektir,gönülse gönül demirse demir. Nasihat kâr’ım değil tevdi edilsin ruhuma emir. Ya dursun zaman ,sönsün ateş,ya eriyen donsun. Ya versin aman gülsün güneş, ya yürüyen dursun. Ya da vursun en dar boğazıma kavî seddi. Ferhat ‘ı bekliyor yedi kuşak zâyî ceddi. m.ferhat 13.12.2005 |
Mükemmel anlatımınız var.
Çok teşekkür ederim efendim, böylesi güzel ve özel şiirden mahrum bırakmadığınız için bendenizi.
Saygılarımla...