Ben sevdiğim insanları kendime birer uçurtma yaparım.
Onları semalara çıkarıp ucmalarini seyretmekten çok keyif alırım zaten bu aktiviteyi de kendi keyfim için yaparım, her uçurtma ucurmayi seven bir kişi gibi,
Ipinin benim elimde olduğunu unutan bazı uçurtmalar yükseldikçe ben gözlerinde küçülmeye başlarım, onlarda yukarıdaki rüzgarın etkisine kapılıp, Onları ucuranin ben olduğumu unutup bana nankörlük ederler ve benim de bu uçurtmalari ucurtmaktan aldığım keyif kaçar,ve çok minik bir dokunuşla bu uçurtmalarin ipini keserim.
Yukardaki rüzgarın da etkisiyle bu uçurtmalar bir müddet daha şuursuzca ve yönsüz bir şekilde uçmaya devam ederler,
Ancak rüzgarın etkisi geçip ortalık sakinleşince, paramparça bir şekilde yere doğru cakilirlar.
Bu uçurtmalari birileri bulup tamir etmeye çalışıp yeniden ucurmayi deneyebilir,ama bir daha asla, ama asla benim uçurtmam olamazlar.