Yüreği kararmış bir insanın, sokak lambaları yansa ne yazar usta
Madem tek başıma savaşacaktım her şeyle ne gerek vardı ki bu kadar dosta
Hayat bizi hep adam akıllı adam etti ,biz merhamet ettikçe felek vuruşta
Karakter bir et parçası değil şeytanın karşısında durduğun duruşta
Sen beni kurşuna dizsende öldüremezsin ,bize bu canı veren Hüdadır sonuçta

Elimde kırmızı bir valizle ,dolaştım tüm memleketi bucak bucak
Aradım durdum kendimi her yerde kendimden kaçarak
Nerde ne zaman biter bilmiyorum, neresi olur bu diyarda son durak
Kendime bir yaren arıyorum her yerde bir ömür beni dinleyecek susarak
Yada bir handa bir tabip ,bağrımda kanayan bu yarayı saracak

Dört yanıma geniş geniş yollar açılmış, her biri bir uçuruma kadar
Kırmızı valizime tıka basa doldurduğum, umutlar tükenip duruyor azar azar
Tükettim bütün mevsimleri ,ne yaz kaldı ne kış nede bahar
Bir zindan karanlığı çökmüş gözlerime ne güneş ne ay nede tek bir yıldız var
Tepemde kap kara bir bulut yola çıktığım günden beri hiç durmadan yağar