‎Yûsuf Nâbî’nin Hayât-ı Şerîfi
‎
‎Urfa’da doğdu bir ay, kâmer-i hüsni bülend
‎Yûsuf Nâbî dediler, nâmına oldu ‎âhend
‎
‎İlm-ü edeble dolup, oldu erbâb-ı kemâl
‎Kıldı divân-ı sühan, nice envâ‘-ı cemâl
‎
‎İstanbul’a gelince ,şevk ile çağladı cân
‎Baltacı Paşa’ya bir ,şâh-ı hikem- ü irfân
‎
‎Halep’e gitdi Paşa ,ardından eyler sefer
Yirmi üçyıl bir hayat, nice esrâr-ı dil-er
‎
‎Evlâd-ı iyâl için , eyledi bir nasîhat
‎"Dünyâ bir handır oğul,gün gelir devrilir taht"
‎
‎"Bâğ-ı Dehrin hem hazân, hem bahâr’ın görmüşüz"
‎Nâbi,  der fani dünya, gam rüzgar’ın görmüşüz
‎
‎Hicv ile kıldı nice, nâdânı rüsvâ-yı derh
‎"Zerre aklı olsa da bulmazdı bu kadar şerh"
‎
‎Karlofça’dan dönüşte, kırık kalp âvâresi
‎Sene bin yüz on hicrî , kışın rûh-i nâresi
‎
‎Nâbî divan âlem-i ,tefekküre edâ’dır
‎Gönüllere taht kurmuş,o hikmetli sedâ’dır
‎
‎Ey Nâbî-i dânâ gitdin ,hikmetün oldu yâdigâr
‎Her dem okuyan âşık ,bulur senden bir gülzâr
‎ 
‎Gül YILDIRIM 🧿
‎7 +7 +14  Beyit
‎
‎Kâmer-i hüsni bülend - güneş gibi parlak
‎
‎Erbâb-ı kemâl- erdemli insanlar, mükemmeliyet sahibi kimseler, fazilet ehli.
‎
‎Divân-ı sühan-Sözler divanı" veya mecazi olarak "şiir meclisi
‎
‎envâ‘-ı cemâl- Güzelliğin çeşitleri", "güzellik türleri
‎
‎
‎şâh-ı hikem ü irfân-Hikmet ve irfanın şahı oldu
‎esrâr-ı dil-er--  nice sırlar gizler
‎
‎Rüsvâ-yı dehr: Dünyanın rüsvası,  (dehr: dünya, âlem; rüsvâ: rezil olmuş, utanç içinde).
‎
‎Ey bilge Nâbî, (bu dünyadan) gittin; hikmetlerin (öğütlerin, nasihatlerin) bize yadigâr (miras, hatıra) kaldı."
‎