Bir tutam saç demledim bu sabah da umuda
Bir tutam döküldüm sana uyandığımda


Zeyd
Akşam yıldızım
Yüreğimi çatıp dibinde
Ateş yakışım
Ihlamur kokuyor içinden geçtiğim yerler
Çiçeğe duruyorsun sen


Göğsümden bir ıslık gibi yayılıyor sesin
Ay ışığına ramak kala
Şafağı dikiyor zaman
Mevsimler çıkrığı büküyor
Ben gecikiyorum
Eski bir kapı gıcırtısında
Geçmişe kayıyor düşüncem


Zeyd
Yüreğimdeki bereket
Hangi anıyı bir diğerine ulasam
Bir sevgi fazlalığı
Bir yürek yumağı oluyorsun
Seni sardıkça -içimde- şafaklar sökülüyor
Bozkırın rüzgarları gibisin


Çocukluğumun çatı katında
Bir sandıksın hiç açılmayan
Her şeyi kilitlerdi eski büyükler
Buna tüm hatıralar da dahil
Azın kıymetli olduğu devirlerdi Zeyd
İşte bana o sandıktan gülümsüyorsun


Yüreğimi açıyorum
Sevmek
Bir müzik kutusu
Mandolin sesi yayılıyor
Hücrelerime
Aynadaki cümbüşü bir görsen


Ama Zeyd
Utangaçtır benim sevdam
Kirli bir sandığa hapsedilmiş gibi
Yine de
Bir ıslık sesinde koşmaya hazır
Özgürlüğe susamış
Yılkı atları gibi


Yüreğimdeki dağınıklığa inat
Her sabah doğrulmak
Sabah aynada söylediğim ilk anlamlı söz
Hayatı derle, topla, düzelt
Önce aynadan başla
Oturaklı söylemler
Ve ağırbaşlı şiirler
Hayır Zeyd
Asi yanımı sana hiç anlatmadım


Ben sevince
Yıldızlar kırmızı ışıkta geçer
Gökyüzü yeşile döner
Sarı bir hüzün sarar gözlerimi
Hastalık nöbete kalır gece olunca


Sevince Zeyd
Sözlerim karışır
Anlatmak istediklerimden ziyade
Sana anlatacak olmamın telaşını bir bilsen
Dur duraksım bu yüzden


Kilitleri kırılmış eski bir bavul gibiyim
İçimdeki ayna, tarak, toka benim
Dağılmış saçlarımı sen topla bu sefer
Şiirin en senlisinden bir topuz yap


Bir tutam saçın deminden
Dökülüşümün hikayesidir bu
Zaten Eylül de geldi
Zeyd’im
Bu defa
Mevsim gecikmedi