2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
74
Okunma
Telefonum köşede, sessiz ve yorgun
Kahvem bir yanda buz gibi durmuş
Kapımı çalan yok, şaşkın ve suskun
Zaman durmuş, kimse farkında değil
Biriktirdim suskunlukları
Eski defterler gibiyim
Tozlu raflara kaldırdığım
Bir fotoğraf albümüyüm şimdi
Acıyı kimse görmüyorsa
Bu benim suçum değil ki
Kim kaldı geriye, kim gider şimdi
Saatler durmuş, kalbim sanki
Bir gölgeyim dört duvar arasında
Ama ışık yoksa bu benim suçum mu şimdi
Perdeler sararmış, sehpalar tozlu
Kimse duymuyor içimdeki suskun...
Meltem Mesture Güven
5.0
100% (4)
Cevap Yaz