gitme
çünkü her gidiş
bir kapının aralığında unutulmuş
küçük bir karanlıktır
ben hâlâ
o karanlığa adını veremediğim
bir ışık arıyorum
biraz daha yaklaş
ve sesinde titreyen o ince fısıltıyı bırak avuçlarıma
bilsin ellerim
kimin uğruna üşüdüğünü bu uzun gecede
zaman ağırdır
bazen gölgesi bir dağ gibi
çöker insanın omzuna
ama sen tutunursan
en derin yarayı bile iyileştiren
bir maviye dönüşür her şey
gitme
çünkü gitmek
kalbin içinden akan
en sessiz sudur
kimsenin duymadığı
bir enkaz bırakır ardında
kal
birlikte tutalım zamanı
aklımıza üşüşen eski sözleri
yarına sızan yeni umutları
aynı ateşte ısıtalım
bırakalım dünya dönüp dursun dışarıda
biz içimizde başka bir zamanı kuralım
hiçbir dün karışmasın oraya
yeni bir nefes gibi
yeni bir heves gibi
en sade hâliyle
dursun aramızda her şey
gel
şu kırılmış gölgeleri toplayalım yerden
belki adını bilmediğimiz bir ışık
yeniden dokur kaderimizi
belki bir rüzgâr
kalbinin en kırılgan yerinden geçip
bize başka bir yol açar
gitme
çünkü sen gidince
hiçbir şiir tamamlanmıyor..

hulyaperest