Aramızda bir yol var,
Uçlarından ikimiz tutmuşuz
Senin parmakların telaşlı
Benimkiler hep biraz titrek.

Uzaklık büyüdükçe
Kalbimde gizli evrilme olur
Sanki sen gelsen
Her şey sakinleşecekmiş gibi…
Evet, sen
geç kalan adımlarınla bile dünyamı toparlayan.

Geceler seni düşünmek için fazla uzun
Gündüzler sensiz olmak için fazla kısa.
Ben, aramızdaki her boşluğu
Senin adını fısıldayan bir rüzgâra benzetirim
Sen duymasan da
her defasında yeniden söylerim.

Ve bilir misin
Bir insanı özlemek
Hem acının hem umudun
aynı bedende kavga etmesidir.
Ben o kavgayı sessizce kazanırım
Sadece geleceksin diye.

Mesafe… ah, o büyük kelime
Aslında ne yol kadar geniş
Ne de zaman kadar inatçı
Sen bir adım atsan
Ben tüm yolları kapatırım
Sen gözlerini kaldırsan
Ben bütün uzaklıkları sustururum.

Çünkü bilirim
İki kalp birbirine doğru eğildiyse
Mesafe sadece bir kelimedir
Aşkın önünde biraz cılız
Senin adımının önünde tamamen güçsüz.


Ferdaca