Toprağın nefesiyle sardım gönlümün narını
Bağrımın sızısıyla sıvadım göğsümün harını
Çığlıklarımla sardım hüznümün suskularını
Yaktım düşlerimi yar, gel kapat çukurlarımı.

Yapraktan süzüldükçe yaşım, üşür göğsüm
Sensizlik yollarında yitik bir yurttur ömrüm
Dişlenmiş dudaktan dökülen adındır sözüm
Kapat bekleyiş kapısını yar, yoruldu gözüm.

Yutkundukça sensizliği, kabardı hep denizim
Dövdükçe dalgaların içimi, tuz doldu genizim
İniltili uykulardayım, derman olur mu nefesin
Bitir hazanlarımı yar, gel, bahar olsun mevsim.

Göğünden ansız yağmurların indikçe kanıyorum
Derine değmiş hançerin, sevdanla saramıyorum
Yedi düvel bilsin, aşk kitabı dolmuş yazamıyorum
Sök tırnaklarımı yar, kendi mezarımı kazamıyorum.

Salladıkça beni aşkın beşiğinde, sarsıldım, tükendim
Fırtınalarla geçti mevsimlerim, güllerini büyütemedim
Dualara açılmış şu avuçlarımı, bir sana gösteremedim
Üşüdüm ayazında yar, sevdanı ört üzerime diyemedim.

Selahattin Yetgin