SEN!
tuna boylarında açan bir zambak
ismini ruhuma kazıdım
aydınlansın içim

SEN! Tuna-boylarının mümtaz nazlı Zambağı
Ürperirim görünce yanar muhabbet harım
La-mekân sensiz bana aç gönlünde otağı
Ellerimden tutuver tutuşsun sohbet harım
Yüzünü seyredeyim söksün seher şafağı
Ziyanın huzmesinden seyredeyim zambağı

karşına oturduğumda
kokun
hayat katar hayatıma
hüznüm gider
derdim diner
ruhum inşirah olur

Heyecanım dorukta düştün de gönlüme sen
İçerim kıpır-kıpır olur sohbet ortağı
Leyla’msın bülbül misli kon garip gülüne sen
Mezarımın üstüne dök feyizli toprağı
İçmişim hasret suyu bağ bahçem senden de/SEN

hiç ayırma muhabbetini
daima aydınlık kalsın ruhum
dünya denen
sürgün yerinde



“zambaklar en ıssız yerlerde açar” derler
karanlık zifiri gece gibi içim
bir tutam sevgin
damla muhabbetin
döndürür ebedi aydınlığa

derin uykuya dalsam “sen” rüyamda
naçar kalsam “sen”
derdime derman
gönlüme fermansın
görenim
gözetenim
sevenim sen
sevilenim “sen”

duysam sesini
seviyorum de/SEN!


Salih Yıldız…19.11.2025


.