Yıllar geçti, aynaya baktım, tanımadım kendimi,
Bir zamanlar ışık saçan gözlerimin sönmüş ferini.
Gülüşlerim yorulmuş, dudaklarım mühür gibi,
Gençliğimin izleri kalmış birer gölge misali.

Çizgiler düştü yüzüme, acıdan birer hatıra,
Saçlarım kar olmuş sanki kışın beyaz sabahına.
Bir zamanlar gül açan yanaklarım soldu bahara,
Kendime bile yabancıyım artık, düşün bir de sana…

Bir gün anlarsın değerini gençliğin,
Gider de dönmez, kalmaz izi sevdiğin.
Güzelliğe güvenme, hepsi bir gün solacak,
Yalnızlık kapında, dostların da yok olacak…

Ne sesimi duyan var şimdi, ne elini tutan,
Kalabalıklar içinde yapayalnız bir insan.
Gençliğim bir kuşmuş meğer, avuçlarımda uçan,
Bir anlık mutluluk için yıllarca içim yanan.

Bir zamanlar güzelliğim için yarışan gözler,
Şimdi selamı bile çok gören yabancı yüzler.
Anladım ki ömür dediğin bir rüzgâr, eser geçer,
Geride sadece kırık hayaller, solmuş umutlar kalır meğer.

Bir gün anlarsın değerini gençliğin,
Gider de dönmez, kalmaz izi sevdiğin.
Güzelliğe güvenme, hepsi bir gün solacak,
Yalnızlık kapında, dostların da yok olacak…

Bir fotoğraf gibi sararmış hatıralarım,
Giden yılların ardında kaybolmuş yarınlarım.
Şimdi tek dostum aynada duran yalnızlığım,
Ben bile unuttum eski güzel zamanlarım…

Dağları duman aldı, gözlerimde tüten sen kaldın,
Gençlik gitti rüyaya daldım, yıllar geçti ben yandım.
Aydın Benli… sen de artık bu yollarda hep yıprandın,
Ömür bir kuş misali uçtu, sen de zamana kandın.

AYDIN BENLİ