Gölgeyle kardeş oldum dar sokak aralarında,
Konuştum dertleştim sohbet ettim onlarla
Sesimi duyan olmadı, kendi içimde çürüdüm.
Olmadık dertlere kedere büründüm
Ben kaybolmuş bir izim, toprağa sinmiş bir sızı.
Demem oki sana ,,,
Ben hayatın karanlık hikâyesiyim
Türlü türlü çemberler var önümde,
Yollarım hep dolambaçlı iki gözüm.
Kara ve karmaşık günlerde doğdum,
Kimseler bilemez beni, siyah bir bulutum.
Bugün var, yarın yokum.
Kimseye de anlatamadım kendimi.

Tozpembe hayatları bilmem ben,
Dalda çiçek koparıp sevgiliye uzatmayı,
Gülen gözlerle içten içe bakmayı,
Sayfa sayfa hatıra defteri yazmayı,
Sevgiliye sarılıp iç çekip ağlamayı...
Ben bilemem aşkı, sevdayı anlatmayı. İki gözüm

Bana karanlık sokakları sor,
Aç susuz kalmayı,
Soğuk banklarda yatmayı,
Bir sıcak çorbanın özlemini,
Ana kucağının hasretliğini,
Bir babanın başını okşamasını,
Acının içinde bir daha acı çekmeyi...
Bana bunları sor iki gözüm, bana bunları sor.

Geceler benim sırdaşım, yıldızlar şahidim.
Onlara en güzel şiiri, uzun havayı ben söylerim.
Her bir yıldız beni dinledikçe kayar gökyüzünden,
Dayanmaz derdime, dayanmaz iki gözüm.

Bir meçhulüm bu sefil dünyada,
Namlunun ucunda bir mermiyim.
El tetiğe dayanınca adres bilmezim.
Dedim ya, ben hayatın karanlık hikâyesiyim.
Siyah bir bulutum...
Bugün var, yarın yokum. İki gözüm
Bu gün var yarın Yokum…

Ferman Alçiçek