5
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
195
Okunma

Diline sahip çıkamayan toplumlar, gün gelir tarih sayfalarından silinmeye mahkum olurlar.
Dilimize sahip çıkmalıyız ve dilimizin zenginliğini gelecek kuşaklarımıza aktarmalıyız.
Dilimize zarar veren yabancı kelimeler, geçmişten bugüne atalarımızın dedelerimizin konuştukları kelimeler değil; bilakis batı kökenli kelimelerdir.
Günümüz dijital çağında, bugünün kuşakları dilimizde onulmaz gedikler açıp, batıya özenerek Türkçemizden uzaklaşmaktadırlar. Ve bu büyük bir tehlikedir.
Mesela ‘teşekkür’ kelimesinin kökeni Arapça olmakla ( şükür kelimesinden gelmekte) birlikte Türkçemize girmiş ve bizim olmuş bir kelimedir.
Dilimize Arapça, Farsça kökenli kelimeler elbette çok fazla girmiştir ancak bunlar bizim dilimizin zenginliğidir.
Zira diller, bir birlerinden etkilenirler.
Ortak din birliğimizden, kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim’den elbette Türkçemize giren Arapça Farsça kökenli kelimeler olacaktır.
Bu kelimeler bizim atalarımızınkullandıklarıkelimelerdir.
Daha gerilere gitmeye gerek yok, aksini iddia edenler Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi’ ni ve İstiklâl Marşımıızı okusunlar kâfi gelecektir diye düşünüyorum.
Oysa İngilizce, Fransızca vs kökenli kelimelerin dilimizde yeri yoktur.
En azından günlük hayatımızdaki konuşmalarımızda buna çok özen göstermeliyiz. Gelecek nesillerimize kendi öz dilimizi aktarmalıyız
ÖZÜM SÖZÜM TÜRKÇEDİR
Türk kızıyım nenem dedem Türk benim
Astarım, kumaşım, bezim Türkçedir
Ana sütüm, ana dilim görk benim
Tepeden tırnağa özüm Türkçedir...
Bilge Kağan yazıtında ben varım
Kutadgu Bilig’de parlayan harım
Ta Ergenekon’da inliyor zarım
Ağıtım, destanım, sözüm Türkçedir.
Azeriyim,Türkmen’im ben Tatar’ım
Kırgız, Uygur yüreğinde atarım
Konuştuğum dile sevgi katarım
Kafkasım, Özbekim, lazım Türkçedir...
Sevdalıyım lügatime dilime
Aşk sırıdım ilmek ilmek kilime
Mızrabı vururken gönül telime
Tamburum, kopuzum, sazım Türkçedir...
Sevgiliye ne maniler dizdim ben
Aşk uğruna diyar diyar gezdim ben
Ucu yanık az mı mektup yazdım ben
İşmarım Türkçedir, nazım Türkçedir...
Binlerce seneye dayanır köküm
Ana sütü gibi temiz ve akım
Sanmayın kimsesiz, vallahi çokum
Atam dedem, oğlum, kızım Türkçedir.
Yaz gelince koyun kuzu kırkarım
Çıkrığı çevirir iplik bükerim
İğneyi ucluklar fistan dikerim
Çuvaldızım Türkçe, bizim Türkçedir
Dünür için görücüye gelinir
Çeyizlere yorgan döşek ilinir
Bala doğar höllük ile belenir
Melefem Türkçedir, yüzüm Türkçedir
Batıya özenir benim kuşağım
Konuşmaz dilimi oğlum uşağım
Tıngır mıngır sallanırken beşiğim
İçimde kanayan sızım Türkçedir.
Bülbül figan eyler ata yurdumda
Bacım can çekişir Çin’in elinde
Asimile olmuş Uygur dilinde
Ataşım Türkçedir, közüm Türkçedir.
Köklü bir dilim ben ulu çınarım
Çağlayarak akan berrak pınarım
Bir derviş misali göçer konarım
Heybemdeki unum, tuzum Türkçedir.
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ
5.0
100% (7)