BİR BEN VARDIM
Bir ben vardım aşka âşık, yorgun argın bir bedendim
Ne yürekte ne yanakta noktalanmış minik bendim Gönül verdim âşık oldum, bir eceydi hecelerde Bu ne biçim bir sevda ki yalnız olan yine bendim Öyle bir aşk yağmuru ki dayanmadı gönül bendim Zemheride yanıp duran ağustosta donan tendim Umut diye sarıldığım, o sabahsız gecelerde Bu ne biçim bir ceza ki bir ben sevdim bir ben yandım Acı çektim, hasret çektim aşk adına çok dayandım Fırtınalı günler bitti sıcak güneşle uyandım Karşılıksız sevgilerin bir tek seven ki suçlusu Karanlık aşk hücresinde umutlara gün sayandım Çekip gideceğim artık bu çöl yangını diyardan Anladım ki hiç umut yok gönül bağladığım yardan Yüreğimde hazinedir küllense de sönmez bu aşk Yıllar sonra kim bahseder yorgun yürek ihtiyardan 17.11.2008/Samsun İbrahim COŞAR |
Süperdi, tek kelimeyle şiirin bütün dizeleri.
Yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun.
Tebrikler hocam...