ZAMAN

Zaman eskitir her şeyi
Olmayan zaman, bizim yarattığımız
Oysa dünya aynı dünyadır
Irmak aynı , dağ aynı.
İnsanda, hayvanda, bitkide
Eskimektir, yaşlanmaktır, fark etmektir
Ölmektir zaman.

Gölgesi olmayan geçmişi
Ve geleceği bilmez ki zaman
Yalnızca nesneler, nesneler, nesneler…

Korkular zaman mıdır?
Mutluluklar hüzünler,
Tüm duygular ondadır
Sesleri toplamıştır sessizliğinde.

Takvimler yitirmiştir onu
Unutmuştur saatler neyi ölçtüğünü
Çürük doğmuştur ölüdür ruhu
Ne camdır ne plastik ne duygu
Şafağı kirletmeye gücü yetmez
Korkunç yağmurun altında
Geceyarısını sırılsıklam geçiyor zaman
Sararan otun, solan gülün
Hücresinde ölüyor zaman.

Gece vardiyasının, gözleri
Uykuya çekilmiş
Döküm işçisinin bakışında
Zaman çözüldü buzundan
Yarıldı bir yıldırım şakırtısıyla
Kurşunlar gelip geçerken
Aydınlıktan karanlığa
Durmuş saatler gösterdi zamanı en doğru
Çünkü bir vakte aitti onlar
Sadece bir vakte
Gerçek zaman onlarınkiydi
Çalışan saatlerin sahtesinde yaşadık hep oysa.

Hiçbirşeyin tekrarını sevdim zamanda
Tüm çözümler çıkmaza dönüşürken
Korkuların depreştiği vakitti
Eskimeyen yalnızlığın dışında.

Haziran 2008.