BİTER
Biter elbet günü gelir
Yarınsız bu sevdam biter Geçer elbet içimdeki özlemin Deli bir yalnızlık olur da geçer Söner elbet yüreğimin alevi Mum gibi kendi içinde söner Bekler elbet günler gelen zamanı Ay bile kıskanır yolunu bekler Düşer elbet gönlüme bir damla yağmur Gözyaşım yağmura güler de düşer... Gökaslan Foto:Gökaslan |
Çoğu zaman duyguları gözümüzde çok büyütürüz. Bir an gelir ağlarız, çırpınırız, kendimizi paralarınız, sonra durulur, az evvelki gözyaşlarımıza üzülür diğer taraftan bir kahkaha patlatırız. Çok karmakarışığız çok.
Bir sahiplenme veya bir kabullenme yaşatırız, yeşertiriz içimizde kimse bilmeksizin. Sevgiyi büyütürken fark ederiz ki aslında büyüttüğümüz bir çocuk. Yıllar geçip biz yaşımızı ilerlettikçe içimizdeki şımarık "biz"i açığa çıkartırız. Bir çocuğun sevgisi ayıplanır mı hiç veya küçümsenir mi. En hassas ve en saf sevgidir. İçinde yalan, dolan, hesap, kitap olmadan aldığı kadar veren bir sevgi alışverişidir çocuk sevgisi. Tıpkı kızgınlığı gibi, bitmesin bu sevgi bitmesin şaire