1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
115
Okunma
Hayatta dolu dizgini koşarken öyle.
Bir samyeli beni, yıktı’ da, gitti.
Umutla dünyaya, bakarken öyle.
Bir deli rüzgar beni, yıktı’ da gitti.
Bilemedim inanın eğri ile doğruyu.
Ben meyve sanmıştım, yeşil koruğu.
Adam bilip inandım, nice hödüğü.
Haince sırtımdan, vurdu’ da gitti.
Saygıdan sevgiden, bir haberlere.
Hayırsız yüzünden, düştüm yollara.
Adam bilip inandığım, nice kullara.
Umudumu elimden, aldı’ da gitti.
Gül dediklerimse, hep diken çıktılar.
O şirin haneme inanın, incir diktiler.
Can dediklerimse şu, canım yaktılar.
Hevesim yürekte, kaldı’ da gitti.
İftira ustası olmuş şu, hayırsız kullar.
Vicdan yoksunu yürekler, sivridir diller.
Cennet değil cehenneme, giremez bunlar.
Bütün güvenimi benim, aldı’ da gitti.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz