0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
85
Okunma
Manzara,
Gözün son durağı değil sadece;
Ruhun nefes alma biçimi.
Bir bakışta bin yıl,
Bir renkte sonsuz bir sessizlik.
Ufuk çizgisi,
Hiçbir zaman varamayacağın
Ama hep bakacağın
O sonsuz vaadin adı.
Manzara,
Gözümün aynasında devrilen
Dağların gölgesi.
Denizin her dalgasında
Yeniden başlayan
Büyük ve unutulmuş melodi.
O bir anlık duruş,
Telefonu, düşünceyi, telaşı
Bir kenara bırakış.
Ve aniden fark ediş:
Senin içindeki boşlukla,
Gökyüzündeki boşluğun
Aynı mavide buluşması.
Manzara,
Sadece gördüğün yer değil,
Görünce içine sığındığın yer.
Ve aslında, her baktığında
Kendine dair yeni bir köşe keşfediş.
Hüseyin TURHAL
