Yanaklarına doğru yürüyen gözyaşları,
Kervan gibi hasretin ardından akar durur.
Avunursun diyenler toplamış telaşları;
Yüksek, karton bir dağdan kibirle bakar durur.

İncitmeden kalpleri, yorgun bir kurşun gibi,
Bayatlamış hayatın avucundan sızarak…
Ölmek de güzeldir.

Geceden kalma sıska cesaretleri kovdu;
Gerçekler, yalanları fikirden sürer iken,
Isınır umuduyla son kez kalbini ovdu.
Ne bilirdi, güllerin yerini sarmış diken.

Açmıştı arasını, madde ile bir arşın,
Terk etmeye can atan faniliğe kızarak…
Ölmek de güzeldir.

Sözcükler dolup taşar bir kâğıdın üzeri;
Hangi dirsek taliptir bu başı taşımaya?
Düşünmeyi bilirim, yalnızlığın benzeri;
Kayıt çözülür, can da yol alırken semaya.

Unutulacak kadar yükselir birden yaşın,
Ancak naif bir beste dudaklara yazarak…
Ölmek de güzeldir.

Mehmet DURAK, Diyarbakır