Her kadın asaleten kalp doktoru olarak doğar,
Ama hayatın sokaklarında, Datça rüzgârının esintisiyle sınanır.
Sevgiyle, acıyla, bazen suskunluğun ağırlığıyla,
Bazen de bir gülüşün, bir çocuğun bakışının hafifliğiyle olgunlaşır.

Terinos bilir;
Çünkü o, denizle konuşur, köpeği Tontonitos’la gezer,
Kırık kalpleri, unutulmuş umutları, gecenin sessiz fısıltılarını görür.
Her adımında bir hikâye, her bakışta bir sır saklıdır.

Ve sen bilirsin…
Kalbin kendi reçetesini yazdığını, bazen acıyla, bazen neşeyle,
Bazen de sadece sessizlikle iyileştiğini.
Her kalp bir labirenttir; kimi yolu bulur, kimi kendi gölgesinde kaybolur.

Ama rüzgâr hep vardır.
Datça’nın sokaklarında, Kairos Limanı’nda, eski taş duvarlarda…
Ve her kadın, her kalp doktoru, kendi denizinde dalgalarla öğrenir.

Terinos bilir, sen bilirsin…
Ve bazen, en derin sırlar, sadece hissedilerek anlaşılır.