HOŞUMA GİDER
Otobüs durağında bir kırmızı gül ile,
Yarimi beklemek. Görüpte soran dostlarıma da, Yarim gelecek demek. Hoşuma gider. Yarimle yağmura tutulup, Yağmurda el ele dolaşmak, Sırılsıklam ıslanmak. Ve ben ellerimle, Yanaklarına düşen yağmurları kurutmak. Bir yere sığınmak, Sonra eve gidip, Birbirimize sarılmak, Isıtmak. Hoşuma gider. Bir keman faslında. Mum ışığında yarimle dans etmek. Garsonun gelip kibar hitabıyla, Ne yersiniz yenge hanım demek. Hoşuma gider. Karanlık ve ıssız sokakta yarimi öpmek. Köpeklerin havlamasından korkup,ürkmek. Kurtulduktan sonra, Birbirimize sarılıp gülüşmek. Hoşuma gider. Ve en çok SENİ SEVİYORUM demek. Sevdiğimden de SENİ SEVİYORUM duymak. Hoşuma gider. 12.11.2008 |
dillendirmek isterim:
/Ve ben ellerimle,
Yanaklarına düşen yağmurları kurutmak/
Bu iki dize okunursa,ikinci mısranın sonuna eklenen -mak-
isim fiil ekinin ilk dizedeki -ile- bağlacıyla çelişki içinde olduğu
anlaşılır.Şiirin şaire selamlar efendim...