Sol yanım,
Sana doğru yürürken,
yine her adımda senin uzağına düşüyorum …

Deniz bazen maviye çalar,
bazen de kış gecesi gibi siyaha bürünür.
Dalgalar susar, ama ben susamıyorum;
çünkü her geçen gün içimdeki deniz bir fırtınaya dönüşüyor.
Ve her dalga senin adını haykırıyor.

Biliyor musun, aşk en çok da
mesafede büyür.
Bazen bir gülüşün düşüyor aklıma,
sonra yokluğun oturuyor içime;
ince bir kar tanesi gibi eriyip
tenime suskun bir iz bırakıyor.

Yalnızlık…
Bazen kendime döndüğüm bir koridorda,
kapı ardına saklanmış
bir hayalet gibi çıkıyor karşıma.
Tutulmamış eller,
söylenmemiş sözler,
yarıda kalmış vedalar…
Hepsi, hepsi seni anımsatan bir gölge gibi peşimde.

Gece uzun yıldızlar uzak sevgilim.
Belki sende aynı göğe bakıyorsun şimdi
ama gökyüzü bile artık
hasretine yetişemiyor.

Her yol seni anlatıyor bana.
Her durak bir bekleyiş, her esinti bana adını fısıldıyor.
Durduğum her istasyonda ayrılığın yankısı
ve ben biliyorum:
her yol biraz daha senin uzağına çıkıyor.

Bahar da gelse, çiçekler de açsa dallarda,
içimdeki gölge kolay kolay dağılmıyor.
Sevinçle hüzün yan yana yürüyor;
bir yanım seni bekler,
diğer yanım kavuşmayı ümit eder.

Sevgili…
Adın düşüyor kalbimin kıyısına.
Bazen bir deniz feneri,
bazen sis içinde kaybolan gemi.
Sen, hem en güzel bahar sabahı,
hem en soğuk kış akşamı.
Hem yıldızların ışığı,
hem de karanlığın ta kendisi.

Ve ben…
yol boyunca yürüyen bir yolcu.
Her adımda, her nefeste senden uzak kalmanın sessizliğinde.
Yalnız, yorgun ve senden uzak sana doğru.


Lotuss’
28.09.2025