Üşüyorum...
Kanım çekiliyor sanki.
Ensemden başımı komple saran bir ağrı var, kovamıyorum.
Kaç kat giyindim, kaç kat örtülere büründüm,
Bilmiyorum.
Hastane köşesinde, biri bakacak mı diye beklemekte yordu.
Mecalim de yok zaten...
Üşüyorum, uyumak istiyorum.

Karnı tok, sırtı pek zenginlerin gülüşünde kaybolan huzuruma bakıp,
Özenmiyorum bile...
Sönmesin diye kalkıp birkaç odun atıyorum sobaya.
Sıcakta mı çoğalıyor ağrılar, yoksa soğukta mı, bilemedim.
Üşüyorum, uyumak istiyorum...

Yüzü aşağı koyduğum bedenim, başımı dahi taşıyamıyor.
Ne zaman vazgeçer, inan bilmiyorum...
Hava çok soğuk.
Üşüyorum, uyumak istiyorum...

Radyoda eski bir türkü çalıyor,
Uzaktan...
Bir zamanlar eşlik ettiğim...
Şimdi kalbim elimde: Atacak mı diye.
Bükülen belimin arkasına koyduğum yastıkları alıyor zaman.
Zaman, en büyük hasmım...

Ölüm Allah’ın emri; bugün bir yenisini daha koyuyorum toprağa.
Toprak, burasından daha sıcak...
Üşüyorum, uyumak istiyorum...

Kapı çalıyor, açmıyorum.
Hiçbir aramaya cevap vermiyor, toprağa kendimi de gömüyorum...
Bu kaçıncı gidiş, bu kaçıncı terk ediş...
Üşüyorum. Isıtmıyor yalancı mevsim ve insanlar...

“Yeter!” diyecek takatim de yok.
Dert, bir tek anaya denilmez.
Sultanlar hani?

Fatih’a salın tellakla,
Abdesti aldırıldı,
Buyurun cenaze namazına...

Soğudum, imanlı imansızlardan.
Üşüyorum, uyumak istiyorum...
Ismahan Çeribaşı
"Tellal" kelimesini bilerek kullanmadım.