EVET, UNUTTUM SENİ...
Evet, unuttum seni...
Hatırlamıyorum üzerime Sinen kokunu çeke-çeke uyuyakaldığımı... Otobüs durağında hayatımı geçirdiğimi. Çocuklar gibi sokak ortasında sek sek oynadığımızı, Şemsiye altında tek vücut olmuş, yüreğimizi... Evet, unuttum seni... Bir yaylada Haykırdığımız Sevdamızı, Deniz kenarında bulduğumuz huzuru, Sana dair ne varsa hayatta... Hatta; Bir pencereden izlediğimiz sokak lambasını, Aynada gördüğümüz suretimîzi, Yazılan, söylenen ne varsa Unuttum artık, Çünkü; nefesim nefesinden vazgeçti. Kelamını sildi, Hoşça’kal deyip ömrümü kafesledi... Veeee Koca bir şehirde sessiz sedasız terk eyledi. Bilirdi, vazgeçmeyen gönlümü, Dolu dizgin sözlerimi Beni benden alan gül yüzlü Cemalini, gözlerini... ◇ Ismahan Çeribaşi |