1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
131
Okunma
Çeşmenin yanında
Bankın orada
İnsanlar renk renk,
Irk ırk uçuyor yanımdan.
Arada bir dönüp bana bakıyorlar,
yanaşıyorlar yanıma,
oturuyorlar gölgemin altına,
anlatıyorlar bana.
Bazen beni görmezden geliyorlar.
O zaman ya sevdikleriyle konuşuyorlar,
ya da iniyorlar en derinlere.
Ben de onları dinliyorum sadece;
ne öğüt veriyorum ne görmezden geliyorum onları.
Onları dinlerken bekliyorum
yere yıkılacağım zamanı,
belediyecilerin beni keseceği zamanı.
23.09.2025
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz