Kanadı kırık kelebek gibiyim,
Kırık kanatlarla savruluyorum rüzgârda.
Yalnızlıkla sarılı her adımım,
Kalbim paramparça, düşlerim kırık.


Geceler sessiz, yıldızlar uzağımda,
Her umut bir diken, her hayal yara.
Rüzgâr bile alay ediyor halimle,
Savrulurum, tutunacak dal yok artık.


Bir zamanlar dans ederdi özgürce,
Ama şimdi gölgelerde kaybolmuş ellerim.
Sevda dediğin bir fırtına,
Beni savurur, yıpratır, kırık kanatlarımı parçalar.


Kanadı kırık kelebek gibiyim,
Kırık kanatlarla savruluyorum rüzgârda.
Yalnızlıkla sarılı her adımım,
Kalbim paramparça, düşlerim kırık.


Belki bir gün tamir olur kanadım,
Ama şimdi acı, şimdi fırtına.
Kırık kanatlarım yerlerde sürünüyor,
Ama içimde hâlâ bir ışık var, hâlâ var…


Kanadı kırık kelebek gibiyim,
Kırık kanatlarla gökyüzüne bakıyorum.
Savrulurum ama pes etmem hiç,
Çünkü kırık kanatlar da özgürlük arar.