Aşkın Narında

Ben bu aşka düşeli, bilmen ne kendimi, ne seni.
İnsanlar görüyorum üstlerinde hırka, kimisi eski, kimisi yeni.
Gönül dünyasında seyahat edene engeldir teni.
Gel gör aşkın narı, kül eylemiş beni…

Gel ey dostum, yaran ol bu seyahatte bana.
İsimsiz gidebilirsen, göklerde melekler ismini ana.
Oğlunun didesinden süzülen gözyaşlarını sil ana.
Bu yolda mesafe al, menzile var, kül ola gönlün yana yana.

Dostum gel dilden yağan yağmur ile ıslan.
Kır dizini, git seccadeye, nefsinin boynunu eğ ve uslan…
Kalbimin kanatlarının altına gel, derinliğinde saklan.
Settar olana iltica eyle, doğduğun gün gibi aklan!…

Kerem demedim mi ben sana! fazla söz söyleme ruhun incinir!
Ellerinde kelepçe, boynunda bukağı, ayaklarında zincir.
Kimine gam bahçesi düştü, kimine bal, kaymak, gönül bahçemde yeşerdi incir!
Bir doğum müjdecisinin sesi duyuldu, her tarafta acı, her yanın sancır!…

Murat Kerem