Sen öpünce geçen yaralarımı
Gazoz kapağı için kavgalarımı
Çamurdan oyuncaklarımı
Ben çocukluğumu özledim anne

Tertemiz kalbimi
Masum gülüşlerimi
Çıkarsız sevenlerimi
Ben çocukluğumu özledim anne

Usandım gönül kırgınlıklarımdan
El değdikçe kanayan yaralarımdan
Kahpe dostlardan, nefsani aşklardan
Ben çocukluğumu özledim anne

Kirlettiler tüm hislerimi
Kırdılar, döktüler her bir yerimi
Bırakmadılar bana bendeki beni
Ben çocukluğumu özledim anne

Üst üste giydiğim üç çift çoraba rağmen
Ayağımın bir yanının açık kalışını
Ulalı kazağımı, yamalı pantolonumu
Ben çocukluğumu özledim anne

Ümit etmeyi ümit etmiştim,
Onu da elimden aldılar anne
Servetim yoktu benim gülüşümü çaldılar anne
Benim en güzel yıllarımdı çocukluğum
Ben çocukluğumu özledim anne

Sen vardın, babam vardı, Şaziye’m vardı
İstemeden yüzünü yaralamıştımya hani
İşte o yaranın en iyileşmezini giderek yüreğimde açtı
Neyi nasıl anlatayım bilemiyorum
Bildiğim tek şey, ben çocukluğumu özledim anne