Bir yanda yoksulluk, bir yanda kan
Sevda düşer mi böylesi zamana?
Taş olmuş kalplerde kaybolmuş insan,
Aşkın yükü neyine, ey garip can?

Mecnun çöllerde çırılçıplak yanar,
Ferhat dağ deler, yürek dert arar.
Züleyha bir sevdaya zindan kurar,
Aşka düşen hep yanar, hep ağlar.

Nice feryat göğe yükselmiş,
Sevdayla deli olmuş, aklını yitirmiş.
Bir gül uğruna ömür bitirmiş,
Yine de murada varamamış.

Güvenme hiç kimseye bu zamanda,
Sevda kalmamış, tükenmiş insanda.
Sonunda yalnızlık çöker omzuna,
Aşkın yükü neyine, ey garip ozan?

Taş eritir aşkın ateşiyle,
Yürek kavrulur ayrılık sesiyle.
Her kim düşerse bu yola delice,
Gözyaşını döker sessizce.

Ozan der ki: aşk bir çile,
Bir yanışı var ki tarif bile dile gelmez.
Kimi serin rüzgâr sanır,
Oysa yüreği kavuran bir ateştir aşk.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 14.09.2025