1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
218
Okunma
Bir Gün Herkes
Bir gün herkes gider.
Bir gün herkes susar.
Bir gün herkes düşebilir.
Çünkü bazen herkes kaybeder,
Ve kaybetmek, sessiz bir fırtınadır,
İçten içe parçalanan, ama görünmeyen.
Bir gün yollar anlamsızlaşır,
Bir gün zaman kendi kuyusuna düşer.
Ve biz, elimizde kalan gölgelerle yürürüz,
Karanlıkta yankılanan yalnız adımlarımızla.
Bir gün herkes unutulur,
Ama unutulmak ayna gibidir,
Kendi gözlerimizde, kendi sessizliğimizde.
Ve bazen, her kayıp bir ömür taşır;
Her suskunluk bir çığlık gizler;
Her düşüş, düşenin ötesinde bir umut saklar.
Bir gün herkes döner mi?
Belki de dönmek, yalnızca kendi içinde mümkündür.
Ve herkes kendisiyle karşılaştığında,
Dünya bir anlığına durur,
Ve sadece o an, herkes gerçekten var olur.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz