Kapat kapıları kimse girmesin içeri
Bu gece efkarlıyım bir sen anlarsın beni
Kimseyi alma içeri, camdan giren rüzgardan başka
Kapat her şeyi, bir tek o şarkıyı çal meyhaneci
Bu gece onu düşüneceğim sadece ben, bir tek onu
Sen bardakları doldur sadece, boş kalmasın yeter
Bırak acı çekeyim, geceyi ona ayırdım ben
Bilir misin ne çok özledim onu ben
Dinle sadece beni, sen konuşma meyhaneci
Sen alışıksın dinlemeye, bense acı çekmeye

Bu gece hiç sabah olmasın, bitmesin gece
Düşersem dokunma sakın, alışkınım ben
Onu kaybedince yıkıldığım gibi vurmaz hiçbir şey
Bak kaç yıl oldu, bilmem kaç yıl oldu hem de
Aç o şarkıyı meyhaneci, yeni baştan bir daha
O çalan şarkı bizim şarkımızdı, ikimizin adına çal
Baksana sözlerine bizi anlatıyor gibi
O burada olsaydı söylerdi şimdi bağıra bağıra
Bir sesi vardı ki, tüm şarkılar onu dinlerdi
Of be meyhaneci kulaklarımda yankılanıyor sesi

O güzel günler geldikçe aklıma kahroluyorum
Onu şimdi öyle çok özlüyorum ki anlatamam
Unutmuş mudur beni sence, vakti gelmiş midir
Yoksa o da şimdi bu şarkıyı başa alıp alıp dinliyor mudur
Düşünüyordur belki de oda ben gibi maziyi
Bakma yüzüme meyhaneci doldur boşalan bardağı
Bir şey hatırlamak istemiyorum ondan başka
Beynimi kemirecek olsa da her şey geçmişten yana
Bırak sarhoş olayım, sonra uyandır bir daha olayım
Bu gece bir tek onunla olayım, onla uykuya dalayım

Her yerde o var sanki, onu görüyorum hep
Duvarlar mı hareket ediyor, yoksa dönen başım mı
Ben bu gece neden böyle oldum be meyhaneci
Tekrar geri gelmez değil mi, yolunu beklediğim
Bir zamanlar benimdi, şimdi ondan geriye kalan
İçimde kor gibi yanan ayrılık ateşi ve bu şarkı
O mutlu günleri, o maziyi, o geçmiş hayalleri
Ben çok özlüyorum be meyhaneci anlıyor musun
Yeter bu kadar artık vakit gitme zamanı
Kapat şarkımızı, unut anlattığım her şeyi ben gibi
Kapat şarkımızı kapat artık meyhaneci
Hadi eyvallah meyhaneci