Ey hakikati arayan dost, bil ki her çağın içinde iki türlü insan vardır:
Biri kalabalığın peşine düşen, rüzgâr nereye eserse oraya savrulan;
diğeri ise hakkın ve hakikatin yolunu seçen.

Kalabalığın gözü eğlencede, kulağı boş sözlerde, yüreği menfaatin sıcaklığında iken;
doğru olan, yalnızlığı dost edinir, sözüyle değil özüyle parlar.
İşte bu sebeptendir ki onlar kendi çağlarının gözünde garip görünür.
Zira cahil topluluk, hikmet sahibini anlamaz;
ve ne hazindir ki bilge olan, çoğu zaman kendi neslinde yetim kalır.

Eğitim yoksunluğu, kitapsızlıkta değil; düşünmeden yaşamaktadır.
Nice kimse vardır ki medresede ömür tüketmiş,
fakat bir damla hikmet içmemiştir.
Nice kimse vardır ki halk arasında cahil sayılmış,
fakat onun bir sözü, kitapların ciltlerine bedeldir.

Bil ki doğru insan, yanlış nesilde de doğru insandır.
Zamanın kirinden sıyrılmış gönül, hangi çağda olursa olsun
altın değerindedir.
Altının kıymetini anlamayan, onu taş zanneder;
fakat güneşin doğuşu ertelenmez, vakti gelince hakikat görünür.

O halde, neslini reddeden değil; neslinin körlüğünü reddeden kimseye kulak ver.
Zira onlar azdır, ama azın sözü çoğunluğun gürültüsünden üstündür.

Reşit ışık