0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
105
Okunma
Bıçak sırtı bir sessizliğin
gözleri jiletle çizilmiş.
Bu oda bir yara, pansumanı reddediyor.
Bazen bir çığlık, bazen bir sükût bombası,
sessizlik kulak zarımda patlıyor.
Duvarlar kanıyor, senin o karanlığınla.
Artık sen yoksun.
Sen, o karanlık dehlizlerin haritası,
ben, kaybolmuş bir ceset…
Sokak lambaları infaz mangası,
gölgeler cellat.
Her adım bir idam sehpası,
her nefes bir küfür…
Beynimde çivili bir ses:
“Gerçek değil, hiçbiri.”
Gözlerinin hayaline bakıyorum,
bir hiçlik görüyorum…
Senin o lanet sesin,
kulaklarımda kanayan
bir melodi,
bir intihar notu gibi…
Ve şimdi,
mutlak bir hiçliğin ortasında,
ben ve senin silüetlerin…
