Kanadı incinmiş bir kelebek gibi,
Ruhum sürüklenir zaman deryâsında,
Her nefeste yanar aşkın âteşi,
Her lahza bir secde, bir ihtirâs ateşi

Şeb-i yeldâ gibi uzar geceler,
Kalbimde elif kokusu tüter seherler.
Mest-i aşk olurum her zikir ile ben,
Zamanın kelebeği yanar âniden.

Gam atlasına sarar beni kader,
Vecd ile titrer her ânım, her eser.
Kanat çırpar gönlüm hakîkat için,
Bir kelebek ömrü vuslata biçim.

Mevlana’nın çağrısında içtim bir yudum,
Kevser şerbetinde yıkandı ruhum.
Ne devran durur ne felek susar,
Zamanın kelebeği yandığında uçar.

Bâd-ı sabâ değse alnıma bir an,
Ardından açılır sîne-i cânân.
Her nefeste doğar bir cemre içimden,
Zamanın kelebeği düşer kalbimden.

Kanatlarım kırık, ama yol açık,
Her yanışımda sırra bir kapı açık.
Küllerimden doğar yeniden ben,
Zamanın kelebeği göğe yükselen.

Âyetler dokunur kalbimin içine,
Secdeye kapanır her hücre, her sine.
Zikirle titreşir evrâk-ı âlem,
Zamanın kelebeği vecd ile âdem.

Bir elif harfinde kaybolur izim,
Her çizgisinde saklıdır denizim.
Kalemin susar, gözyaşım konuşur,
Zamanın kelebeği âşka kavuşur.

Gönlümde zincirler çözülür birden,
Aşkın ateşinde yanarım yeniden.
Her gam bir rahmet, her hicran nur,
Zamanın kelebeği sabırla durur.

Bir şeb-i arûs gibi seherde dirim,
Gam şerbetiyle yanar ama gülümserim.
Kanadım yandıkça hakîkat belirir,
Zamanın kelebeği Hakk’a yürür.

Ne dünle kayıtlı ne yarına ait,
Her an vecd ile doğar, yok olur vakit.
Bir ân-ı demdir aşkın hakikati,
Zamanın kelebeği seyr ü seyâhati.

Bâin-i adlî der ki aşk, bir kanat sesidir,
Hem hüzün, hem vecd, hem de nefesidir.
Her lahza bir doğuş, her ân bir firar,
Zamanın kelebeği Hakk’a uçan diyar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(28 Ağustos 2025)