31
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1304
Okunma

genç bir kadın hayaleti tırmanıyor
metruk tepelere
ve içinde bir yakarış
Amadeus’um nerede?
nasıl da ezberlemiş rüzgâr
yarım kalan ölüm marşını
meczup çobanlar gibi
ıslık ıslık dilinde
zifiri gece bir avuç çamur atıyor
ayın yüzüne
korkup saklanıyor yıldızlar
karanlığın göğsüne
şehirdeki ışıklar
birer birer sönerken
ve Matem; zift gibi dökülürken göklerden
son şarkımı yazıyorum
neşter vurup hüzüne
bundan böyle ne aynalara
ne de bana iltifat eden
dostlara inanırım ben
yalanların arasından
gülümsedikçe yüzüme
meğer yalnızlığım
ne büyük dostmuş bana
doğru söyler
acı söyler
sızı söyler
bu son şarkımdır benim ey kadın!
bütün şarkılar seni
yalnızlığım
beni söyler
Celal Çalık