1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
224
Okunma
Babaannemin mezarının başında tefekkür ederken bal arısından ilham alarak yazdığım şiirdir.
Gösterişli mezar taşlarıydı gördüğüm,
sıra sıra dizilmiş;
menekşeler, güllerle bezenmiş.
Acaba diyorum,
onlar yanıbaşınızdayken,
yaşıyorken, o çok sevdiklerinize,
o sarhoş eden menekşeden, gülden,
verdiniz mi hiç aşkla, gönülden?
Sonra seyrettim çiçeğe aşık bal arısını;
birinden ötekine konan.
Acizim açıklamaya bu aşkın sırrını.
Şimdi, bir şey istemiyorum sizden:
öldükten sonra toprağıma
çiçekler ekilsin.
Yeter ki, bu aşk eksilmesin.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz