Çıkmayan sesimden,
Sana söz geçiremeyen
Ve söz dinlememeyi ilke edinmiş yüreğimden,
Savaşmak için
Kılıçları tutamayan bileğimden soyutlayarak kendimi,
Sana bağırıyorum
D U Y A S I N D İ Y E ...

Tamamlamaya cesaretinin yetmediği sevgimizden,
Sana gelmedikçe aşılmasının bir anlamı olmayan
İstanbul caddelerinden,
Bir tek yıldızın bile bulunmadığı,
Yağmurlu gecelerimden çağırıyorum seni,
G E L E S İ N D İ Y E ...

Güvercinlerin paylaştıkları
Bir ekmek parçasını bile bölüşemediğimizi,
Akrep ve yelkovanın
Hasreti vurduğu anlarda bile görüşemediğimizi,
Kanayan yaralarımızı saramadığımızı,
Bir fotoğraf karesinde bile buluşamadığımızı hatırlatıyorum,
U T A N A S I N D İ Y E ...

Yüreğimi sevdanın üzerinde düşürüp yoruşunu,
O çakıl taşlarını görmezden gelip sana koşuşumu,
Ve her ’neden?’ sonunda susuşumu haykırıyorum,
B İ L E S İ N D İ Y E ...

Çekilen bunca kahır seanslarına,
Hüzünlerin gözlerime ani baskılarına,
Sana yazılan şiirlerime, şarkılarıma,
Ve doğan güneşin karanlıklardan kurtulamamasına rağmen
Gelme ! diyorum bile bile..
Bir daha yüreğimi zorlana kaldırdığım yerden
D Ü Ş Ü R M E Y E S İ N D İ Y E ...

2002

Elif SEZGİN