Anne baba, köklerimiz, dallarımız,
Gökte yıldız, yerde sağlam kalelerimiz.
Bir sevda ki başlar ilk nefeste,
Onların gözlerinde buluruz en güzel beste.

Anne, bir bahar, çiçek açan dal,
Gecenin kucağında uykusuz bir masal.
Ellerinde sevgi, yüreğinde umut,
Her gözyaşında saklı bir hayat kucak.
Sırtında taşır yükü, dağ olsa eğilmez,
Bir tebessümüyle dünya yeniden yeşerir.
O bir liman, fırtınada sığınak,
Anne sevgisi, kalpte bitmeyen bir ocak.

Baba, gölgesiyle koruyan ulu çınar,
Yol gösterir, düşsen de elbet tutar.
Omzunda yükselir hayallerin yükü,
Sessizce taşır, anlatmaz içindeki hüznü.
Alnındaki çizgiler, alın terinin izi,
Onun fedakârlığı, kalbinin en güzel sözü.
Bir dağ gibi durur, dimdik, kararlı,
Baba sevgisi, sonsuz, derin, tarafsız.

Anne baba, bir sevgi ki tarif bulmaz,
Kelimeler yetmez, yürekler susmaz.
Onlar bir bahçe, bizler dalında çiçek,
Sevmek onları, kalbin en güzel gerçek.
Bir dua ki yükselir göklere her an,
Onların varlığı, ruhumuzda.

Ey yolcu, unutma sakın bu sevgiyi,
Anne baba, kalbin en kutsal gerçeği.
Bir gülüşle öde borçlarını bu dünyada,
Sevgiyle an, her zaman, her anda.